Από την εκδήλωση στα πλαίσια τη Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντισμού, την 5η Δεκ 2013
Γράφει η συγγραφέας και μέλος του Συλλόγου κ. Μαίρη Παναγιώτου
Τίτλος της εσπερίδας: Το παιδί και οι ανάγκες του.
Με την
ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντισμού, στις πέντε Δεκεμβρίου, οι
Εθελοντές Χαλανδρίου τίμησαν ταυτοχρόνως την Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα
του παιδιού. Η Εσπερίδα έγινε στον χώρο του γραφείου τους, στην οδόν Ανδρέα
Παπανδρέου 28, Δευτέρα απόγευμα, στις δύο Δεκεμβρίου για να μην εμποδιστεί ο
εσπερινός της παραμονής για τον εορτασμό του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της
πόλης μας, στις έξι του μήνα.
Τίτλος της εσπερίδας: Το παιδί και οι ανάγκες του.
Η πρόεδρος του Σώματος κυρία Κική Σαλκιτζόγλου στην εισήγησή της, μίλησε με συγκίνηση και ευαισθησία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά όλου του κόσμου, από ανέχεια, φτώχεια, αρρώστιες, πολέμους.
Εγώ επιλέχθηκα απ’ το Δ.Σ. του Σώματος ως κύρια ομιλήτρια. Σας παραθέτω ένα μέρος του λόγου μου: ‘’…Είναι σε όλους μας γνωστό πως παιδί ονομάζεται ο άνθρωπος απ’ την γέννησή του έως τα δέκα οκτώ του χρόνια. Δηλαδή έως να ξεπεράσει την εφηβεία του και βεβαίως όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται σε ηλικία παιδεύσεως. Τουτέστιν εκπαιδεύσεως. Το ρηθέν ‘’το παιδί παιδεύει,’’ δεν είναι σωστό. Ο γονιός γεννάει από επιλογή, από φύση και θέση, επομένως είναι χαρά του να το φροντίζει. Τον οδηγεί το ανυπέρβλητο γονικό ένστικτο.
‘’Το παιδί παιδεύεται’’ δηλαδή εκπαιδεύεται, είναι το σωστό.
‘’Αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα’’ θα πει επακριβώς, ‘’τα λάθη των γονιών μας γίνονται δικά μας μαθήματα.
Με την πάροδο των χιλιετιών της ανθρώπινης κοινωνίας, επιτέλους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οδηγηθήκαμε στην ΣΥΝΘΗΚΗ για τα δικαιώματα του παιδιού.
Η σύμβαση αυτή ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής Κυβέρνησης και της UNICEF. Υιοθετήθηκε ομόφωνα απ’ την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου 1989 και επικυρώθηκε από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, όπως επίσης και απ’ την Ελλάδα το έτος 1992. [ΦΕΚ 192/2.12.92].
Εν περιλήψει στα 54 άρθρα της συμφωνήθηκαν τα εξής:
Όλα τα παιδιά έχουν τα ίδια δικαιώματα ανεξάρτητα ποια είναι, που ζουν, τι γλώσσα μιλάνε, τι θρησκεία έχουν, αν είναι αγόρια ή κορίτσια και ανεξάρτητα απ’ τις παραδόσεις τους, αν είναι φτωχά ή πλούσια ή αν έχουν κάποια αναπηρία. Κανένα παιδί δεν αντιμετωπίζεται άδικα και για κανέναν λόγο.
Οι ενήλικες οφείλουν να τα φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο. Οι αποφάσεις τους έχουν συνέπειες για την ζωή των παιδιών γι’ αυτό πρέπει να είναι δίκαιες.
Η Πολιτεία έχει μέγιστη ευθύνη για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Οφείλει να δίνει επιδόματα στην οικογένεια τους, να φροντίζει για τα σχολεία και τους δασκάλους όπως επίσης για το υγιεινό περιβάλλον όπου αυτά κάνουν μάθημα.
Επίσης οφείλει να φροντίζει ώστε κάθε παιδί να έχει όνομα για να ξέρει επακριβώς ποιο είναι, να έχει εθνικότητα και ταυτότητα. Όταν αυτά υπάρχουν και του δίνουν την βεβαιότητα της ύπαρξής του, τότε το ίδιο έχει καλή ψυχολογία. Δικαιούται να μένει με τους γεννήτορές του, όποιοι και αν είναι αυτοί. Έχει κάθε δικαίωμα να προστατεύεται από απαγωγές και υιοθεσίες. Στην καλύτερη υιοθεσία ο νόμος οφείλει να του εξασφαλίζει ανθρώπους να το αγαπούν και ασφάλεια.
…Ακόμη το παιδί έχει δικαίωμα να αντιμετωπίζεται ως νοήμων άνθρωπος, να λέει την γνώμη του και να γίνεται σεβαστή. Αλλιώς ή θα γίνει άβουλο ή θα λέει ψέματα και θα καταστρέφεται η ψυχολογία του, με κίνδυνο να γίνει αντικοινωνικός ενήλικας. Πρέπει να ωθείται απ’ τους δασκάλους του να σκέπτεται σωστά, να έχει καλλιτεχνικές τάσεις, να συνβρίσκεται με φίλους, να παίζει. Ακόμη, να ακούει ραδιόφωνο, να διαβάζει εφημερίδα και βεβαίως εξωσχολικά βιβλία. Εμείς οφείλουμε να σεβόμαστε την προσωπική του ζωή αλλά ταυτόχρονα να το παρακολουθούμε και να το συμβουλεύουμε.
Η Πολιτεία και η κοινωνία μαζί, οφείλουν να φροντίζουν τα προσφυγόπουλα και τα παιδιά των μεταναστών. Έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα. Είναι υποχρέωσή μας να τους προσφέρουμε καλύτερες συνθήκες ζωής. Δεν είναι μόνον η καλή μας πράξη και δεν είναι μόνον το ψυχικό μας.
Κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε νομική υποστήριξη αν κακοπάθει ή βασανισθεί. Εμείς οφείλουμε να το καταγγείλουμε και η νομική υπηρεσία που κάθε Κράτος οφείλει να έχει, να ενεργεί αυτεπάγγελτα.
…Παρ’ όλα τα διεθνή κείμενα προστασίας τους, χιλιάδες παιδιά σε πολλές χώρες υποφέρουν από φτώχεια, στερήσεις, τραγικές καταστάσεις, πολέμους. Βλέπουμε π.χ. τα παιδιά της Συρίας. Τρέχουν πανικόβλητα., στερούνται την παιδικότητά τους, μισούν συνανθρώπους, ακρωτηριάζονται βάναυσα, ορφανεύουν, σκοτώνονται και αν γλυτώσουν, κρατούν όπλο.
Στην Αφρική πεθαίνουν από πείνα και προπαντός από AIDS. Καταπέλτες οι αριθμοί των κακοποιημένων παιδιών. Πώς να εφησυχάσουμε;
Βεβαίως τα δικά μας παιδιά έχουν εμάς να τα προστατεύουμε. Όμως τα λιγότερα τυχερά παιδιά, έχουν μόνον την Ένωση των δέκα Σωματείων, η οποία αριθμεί πλέον των 10.000 παιδιών. Η Ένωση προσφέρει ψυχολογική, ηθική, οικονομική υποστήριξη και ενημερώνει το κοινό για σχετικά θέματα. Η τηλεφωνική γραμμή στην οποία απαντά είναι 11525. Ας κρατήσουμε τον αριθμό και ας τον χρησιμοποιήσουμε σε κάθε περίπτωση.
…Είναι χρέος μας να νοιαστούμε για κάθε παιδί που ζει κάτω απ’ τον ήλιο. Είναι όλα τους δικά μας παιδιά. Κι όπως λέει και ο Καζαντζάκης: ‘’Ευτυχία είναι να κάνουμε το χρέος μας. Όσο πιο μεγάλο το χρέος μας, τόσο ποιο μεγάλη η ευτυχία μας…’’
Στην συνέχεια της εσπερίδας, ακούστηκαν οι αξιόλογες απόψεις όλων των παρευρισκομένων και διαβάστηκαν ποιήματα με ανάλογο περιεχόμενο.
*** Η κυρία Μαίρη Παναγιώτου, κόρη της κόρης Γεωργίας Παπαδημητρίου, είναι συγγραφές των παρακάτω βιβλίων:
ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Φωτεινή, όπως φως.
Γράφει η συγγραφέας και μέλος του Συλλόγου κ. Μαίρη Παναγιώτου
Τίτλος της εσπερίδας: Το παιδί και οι ανάγκες του.
Με την
ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντισμού, στις πέντε Δεκεμβρίου, οι
Εθελοντές Χαλανδρίου τίμησαν ταυτοχρόνως την Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα
του παιδιού. Η Εσπερίδα έγινε στον χώρο του γραφείου τους, στην οδόν Ανδρέα
Παπανδρέου 28, Δευτέρα απόγευμα, στις δύο Δεκεμβρίου για να μην εμποδιστεί ο
εσπερινός της παραμονής για τον εορτασμό του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της
πόλης μας, στις έξι του μήνα.Τίτλος της εσπερίδας: Το παιδί και οι ανάγκες του.
Η πρόεδρος του Σώματος κυρία Κική Σαλκιτζόγλου στην εισήγησή της, μίλησε με συγκίνηση και ευαισθησία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά όλου του κόσμου, από ανέχεια, φτώχεια, αρρώστιες, πολέμους.
Εγώ επιλέχθηκα απ’ το Δ.Σ. του Σώματος ως κύρια ομιλήτρια. Σας παραθέτω ένα μέρος του λόγου μου: ‘’…Είναι σε όλους μας γνωστό πως παιδί ονομάζεται ο άνθρωπος απ’ την γέννησή του έως τα δέκα οκτώ του χρόνια. Δηλαδή έως να ξεπεράσει την εφηβεία του και βεβαίως όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται σε ηλικία παιδεύσεως. Τουτέστιν εκπαιδεύσεως. Το ρηθέν ‘’το παιδί παιδεύει,’’ δεν είναι σωστό. Ο γονιός γεννάει από επιλογή, από φύση και θέση, επομένως είναι χαρά του να το φροντίζει. Τον οδηγεί το ανυπέρβλητο γονικό ένστικτο.
‘’Το παιδί παιδεύεται’’ δηλαδή εκπαιδεύεται, είναι το σωστό.
‘’Αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα’’ θα πει επακριβώς, ‘’τα λάθη των γονιών μας γίνονται δικά μας μαθήματα.
Με την πάροδο των χιλιετιών της ανθρώπινης κοινωνίας, επιτέλους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οδηγηθήκαμε στην ΣΥΝΘΗΚΗ για τα δικαιώματα του παιδιού.
Η σύμβαση αυτή ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής Κυβέρνησης και της UNICEF. Υιοθετήθηκε ομόφωνα απ’ την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου 1989 και επικυρώθηκε από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, όπως επίσης και απ’ την Ελλάδα το έτος 1992. [ΦΕΚ 192/2.12.92].
Εν περιλήψει στα 54 άρθρα της συμφωνήθηκαν τα εξής:
Όλα τα παιδιά έχουν τα ίδια δικαιώματα ανεξάρτητα ποια είναι, που ζουν, τι γλώσσα μιλάνε, τι θρησκεία έχουν, αν είναι αγόρια ή κορίτσια και ανεξάρτητα απ’ τις παραδόσεις τους, αν είναι φτωχά ή πλούσια ή αν έχουν κάποια αναπηρία. Κανένα παιδί δεν αντιμετωπίζεται άδικα και για κανέναν λόγο.
Οι ενήλικες οφείλουν να τα φροντίζουν με τον καλύτερο τρόπο. Οι αποφάσεις τους έχουν συνέπειες για την ζωή των παιδιών γι’ αυτό πρέπει να είναι δίκαιες.
Η Πολιτεία έχει μέγιστη ευθύνη για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Οφείλει να δίνει επιδόματα στην οικογένεια τους, να φροντίζει για τα σχολεία και τους δασκάλους όπως επίσης για το υγιεινό περιβάλλον όπου αυτά κάνουν μάθημα.
Επίσης οφείλει να φροντίζει ώστε κάθε παιδί να έχει όνομα για να ξέρει επακριβώς ποιο είναι, να έχει εθνικότητα και ταυτότητα. Όταν αυτά υπάρχουν και του δίνουν την βεβαιότητα της ύπαρξής του, τότε το ίδιο έχει καλή ψυχολογία. Δικαιούται να μένει με τους γεννήτορές του, όποιοι και αν είναι αυτοί. Έχει κάθε δικαίωμα να προστατεύεται από απαγωγές και υιοθεσίες. Στην καλύτερη υιοθεσία ο νόμος οφείλει να του εξασφαλίζει ανθρώπους να το αγαπούν και ασφάλεια.
…Ακόμη το παιδί έχει δικαίωμα να αντιμετωπίζεται ως νοήμων άνθρωπος, να λέει την γνώμη του και να γίνεται σεβαστή. Αλλιώς ή θα γίνει άβουλο ή θα λέει ψέματα και θα καταστρέφεται η ψυχολογία του, με κίνδυνο να γίνει αντικοινωνικός ενήλικας. Πρέπει να ωθείται απ’ τους δασκάλους του να σκέπτεται σωστά, να έχει καλλιτεχνικές τάσεις, να συνβρίσκεται με φίλους, να παίζει. Ακόμη, να ακούει ραδιόφωνο, να διαβάζει εφημερίδα και βεβαίως εξωσχολικά βιβλία. Εμείς οφείλουμε να σεβόμαστε την προσωπική του ζωή αλλά ταυτόχρονα να το παρακολουθούμε και να το συμβουλεύουμε.
Η Πολιτεία και η κοινωνία μαζί, οφείλουν να φροντίζουν τα προσφυγόπουλα και τα παιδιά των μεταναστών. Έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα. Είναι υποχρέωσή μας να τους προσφέρουμε καλύτερες συνθήκες ζωής. Δεν είναι μόνον η καλή μας πράξη και δεν είναι μόνον το ψυχικό μας.
Κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε νομική υποστήριξη αν κακοπάθει ή βασανισθεί. Εμείς οφείλουμε να το καταγγείλουμε και η νομική υπηρεσία που κάθε Κράτος οφείλει να έχει, να ενεργεί αυτεπάγγελτα.
…Παρ’ όλα τα διεθνή κείμενα προστασίας τους, χιλιάδες παιδιά σε πολλές χώρες υποφέρουν από φτώχεια, στερήσεις, τραγικές καταστάσεις, πολέμους. Βλέπουμε π.χ. τα παιδιά της Συρίας. Τρέχουν πανικόβλητα., στερούνται την παιδικότητά τους, μισούν συνανθρώπους, ακρωτηριάζονται βάναυσα, ορφανεύουν, σκοτώνονται και αν γλυτώσουν, κρατούν όπλο.
Στην Αφρική πεθαίνουν από πείνα και προπαντός από AIDS. Καταπέλτες οι αριθμοί των κακοποιημένων παιδιών. Πώς να εφησυχάσουμε;
Βεβαίως τα δικά μας παιδιά έχουν εμάς να τα προστατεύουμε. Όμως τα λιγότερα τυχερά παιδιά, έχουν μόνον την Ένωση των δέκα Σωματείων, η οποία αριθμεί πλέον των 10.000 παιδιών. Η Ένωση προσφέρει ψυχολογική, ηθική, οικονομική υποστήριξη και ενημερώνει το κοινό για σχετικά θέματα. Η τηλεφωνική γραμμή στην οποία απαντά είναι 11525. Ας κρατήσουμε τον αριθμό και ας τον χρησιμοποιήσουμε σε κάθε περίπτωση.
…Είναι χρέος μας να νοιαστούμε για κάθε παιδί που ζει κάτω απ’ τον ήλιο. Είναι όλα τους δικά μας παιδιά. Κι όπως λέει και ο Καζαντζάκης: ‘’Ευτυχία είναι να κάνουμε το χρέος μας. Όσο πιο μεγάλο το χρέος μας, τόσο ποιο μεγάλη η ευτυχία μας…’’
Στην συνέχεια της εσπερίδας, ακούστηκαν οι αξιόλογες απόψεις όλων των παρευρισκομένων και διαβάστηκαν ποιήματα με ανάλογο περιεχόμενο.
*** Η κυρία Μαίρη Παναγιώτου, κόρη της κόρης Γεωργίας Παπαδημητρίου, είναι συγγραφές των παρακάτω βιβλίων:
ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Φωτεινή, όπως φως.
( Όλα εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟ. Μπορεί ο αναγνώστης να τα προμηθευτεί από την συγγραφέα, τηλ. 697 40 43 026. Από τις εκδόσεις στο τηλ. 211 213 68 82, ταχυδρομικά με αντικαταβολή χωρίς έξοδα ταχυδρόμου ή από το διαδίκτυο ΟΣΤΡΙΑΒΙΒΛΙΟ. Ακόμη απ' όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας κατά παραγγελία.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου